На 24.02.2022 година Путин ја започна тоталната инвазија на Украина, нешто што мислевме дека може да се случи само далеку од Европа и дека таквите случувања еднаш за секогаш завршија на европското тло со распадот на Југославија и Советскиот сојуз, но изгледа се излажавме. Од сведоштвата на и на украинските жители се гледа дака и тие не очекувале вакво нешто.
Путин е против целиот свет, митот граден за него од моментот кога стана премиер во август 1999 година се распрсна како меур од сапуница, дури и руски астролог гој го подржуваше до пред инвазијата сега тврди дека Путин е антихристот што го предвидел Нострадамус во своите катрени. Цврстата рака на Русија во еден момент стана лик кој веројатно ќе ја заврши својата кариера многу неславно.
Ова однесување на Путин само ја потврдува исправноста на западната демократија дека еден политичар треба да се задржи на власт најмногу 8 години, за да не забега. Ние во Македонија се уште имаме свежи сеќавањата и може да правиме компарации за нашето диктаторче, Груевски, кој среќа на аудио „бомбите“ успеавме да го симнеме од власт заедно со неговата забегана врхушка и намерата да се прогласи за крал.
Како обични граѓани после оваа инвазија ние полека стануваме свесни за придобивките од членството на Македонија во НАТО, но тоа одеше прилично тешко и долго за да наеднаш американците го изгубат трпението и не натераа нас и Грција да го потпишеме фамозниот Преспански договор, кој полека ја покажува својата историска важност и значење на Северна Македонија.
Инаку, разузнавачките информации за можна војна во Украина датираат и пред датата што ја кажа претседателот Пендаровски. Позадинските игри за дестабилизацијат на Македонија траат многу одамна, но западните разузнавачи критичноста на периодот и ризикот во Западен Балкан , почнаа суптилно да ја потенцираат уште на почетокот на 2021 година. Гледаме пред некој ден и Абазовќ, премиерот на Црна Гора зборува за можноста за дестабилизација на регионот.
Две партии во Македонија беа маркирани како русофилски, а за рестовите на длабоката држава, знаеме.
Само кратко да се навратам на минатото. Професорот Фрчковски демистифицираше како тоа КОС структурите во Македонија со издавање на позициите на србите во Босна успеале да премината на американската старана. После тоа се надоврза во интервју и Павле Трајанов во обид да ја велича својата улога за самостојноста на Македонија, но добро знаеме дека токму тој е ликот кој работеше на зачувување на длабоката држава во Македонија и им помогна на тие структури да го срушат ВМРО-ДПМЕ во 2002 година, за да во 2006 година се стават на услуга на иста партија под Груевски и за жал токму тие структури да работат на можното враќање на Груевски на власт, а сето тоа спротивна на нашите државни интереси и интересите на нашите сојузници.
Полека, но сигурно сите политички чинители на поранешната или сегашната на македонска политичка сцена сведочат во прилог на тезите дека предлогот на МАНУ за размена на територии е руски предлог, а тоа дека Македонија да не пости е руски план кој Путин му го навестил на еден од наште поранешни претседатели. Западни дипломати уште во 2009 година тврдеа дека и пранешнот и актуелното раководатво на ДПМНЕ работи на поделба на Македонија и дека проектот за антиквизација на Груевски, односно Скопје 2014 е токму тоа, и така натаму и така натаму, тоа го знаеме скоро сите кои што следиме политика.
Сега да се навратиме на случувањата од почетокот на 2021 година. Двете русофилски партии , маркирани од западните разузнавачи се Левица и ВМРО-ДПМНЕ, за жал.
Некаде во април или мај 2021 година беше побарно страна на западни дипломати, Мицкоски да даде гаранции за Преспанскиот договор и гаранција за Македонските евро-атлански определби како и кадровски да се дистанцира од кадрите на Режимот со цел да може да дојде на власт. Истото не го направи, но немушто, после победата на локалните избори тоа го направија неговите градоначалници, кои на изненадување на членството дадоа изјави, онака од небо, па во ребра дека Преспанскиот договор е завршена работа. Сета таа игра на зборови и обидот да дава изјави во стилот на Гоца, Мицкоски го чинеше со неформирање на ново парламентарно мнозинство и Влада кон крајот на мината година.
И сега гледаме како тој Мицкоски се обидува да го оправда делот на своето русофилско членство, но и себе си за проруската симпатија кон путинова Русија. Тука секако се вклучи да му помага и Клековски, тн, независен аналитичар.
Секако дека помина времето на одлука дали сме за „Тито или за Сталин“, за жал врхушката на најголемата опозициска партија уште мисли дека може да манипулира со западот, но и со членството во стилот на џелатот на режимот, Протуѓер, виновен сум ама не сум виновен, додека секојдневно рапотрира во Будимпешта кај фирерчето.
Проверени информации говорат дека после поддршката на Орбан на санкциите кон Русија, Груевски нема многу простор и време во Унгарија.
Слава на Украина.
No comments:
Post a Comment